En saf, en duru ibadet

Stresten kafam çatlıyor, acilen internete girip halletmem gereken işler var ama girme imkanım yok, elim kolum bağlı, sinirden patlayacak gibiyim! Yine haddinden fazla iş yükledim omuzlarıma, haddinden fazla doldurdum günümü ve işte yine çırpınıyorum, neyi nerden kıssamda heryere mümkün olduğu kadar yetişsem, bütün işlerimi yetiştirsem.. ooof düşün düşün, bir çözüm bulamıyorum… - evet, kahve molası zamanı!

Teras davetkar bir edayla bana bakıyor, kırmayıp kahvemi ve çikolatalı bisküvilerimi alıp güneşli bir köşesine oturuyorum.

Güneşin ışıkları sırtımı ısıtıyor, ve sanki biraz duruluyorum, derken gözüme çiçekler ilişiyor, çiçeklerden bal toplayan arılar, „evet yazda gelmişti artık doğru ya!“

- kahvemden bir yudum alıyorum.- Bir karınca kendi kadar büyük bir ekmek kırıntısını sırtlamıs, düşe kalka aynı istikamete dogru istikrarlı bir şekilde ilerliyor. Arılar, sanki bir müzikal gösterisindeki gibi toplu bir dans koreografisi sergiliyorlar adeta çiçekten çiçeğe uçarken…

Işte o an kalbim buruklaşıyor.. içimde bir sessizlik, durgunluk.. zaman daha yavaş akıyor sanki ve bi an duruyor! - „BAZEN NE KADARDA ÖNEMSIYORUZ KENDIMIZI!!!!“ -  utanıyorum!!!

- duyularım boyut değiştiriyor sanki birden - Öylece hareketsiz otururken, zihnen beden kalıbımdan sıyrılıyorum ve kendi halimi dışardan seyretmeye başlıyorum…  

Arılar karıncalar, bir an bile durmadan, „of pof“ çekmeden, nasılda sürekli ibadet halindeler. Onlara hayatlarında pay bicilen görevi nasılda azimli bir şekilde tıkır tıkır, sakince eda ediyorlar.

Karınca kadar olamıyoruz!  

Allahın omzuma kaldıramiyacağımdan fazlasını yüklemiyeceğini idrak ediyorum yeniden. Herşeyin arkasında ilahi bir hikmet var, ben bunu nasıl unuturum?! Nasıl bu kadar uzaklaşabilirim özümden? Olayların ardındaki plana, karşılıklı etkileşimlere nasil güvensizlik beslerim? Nerede benim basiretim, sağlam duruşum?

… Kendime gelip, dalgın ve donuk bakışlarim yeniden netleştiğinde, o renk, ses, zaman, mekan kargaşası gitmis oluyor, ben ise durulmus, hafiflemis..

- nötürleşmek gerek belki böyle arada, renksizlesmek, kendini fazla ciddiye almamak, bende bu karıncalar gibi, önüne sunulan görevleri eda etmek durumunda olan dişli çarklardan biriyim sadece – hepsi bu.

Sandalyemden kalkmadan elimdeki bisküviyi ufalayarak karıncalarla paylaşıyorum, selamlaşıyoruz sanki yoldaşlarımla.. ve tekrar eve giriyorum.

Allahım bize karınca ve arı olmayı nasip et,

Yorulmadan, isyansız, molasız, en saf ibadeti nasip et   <3

Amin

25.März 2012

 'Anything under God's control is never out of control.'